TATKOTLAU.RU

Яңа Ел килә 

Бәлләүр бокал чыңнарына, 
Күмелә бүген Җир — шары. 
Һич көттерми,бик тиз генә, 
Килде Яңа Ел тагы! 

Аттай эшләп арганнан соң, 
Кәҗә булып мекердәп, 
Үтәр тагын бер елыбыз, 
Сиздермичә кештердәп. 

Еллар шулай үтә торсын, 
Яңалары кабат килсен. 
Елның һәрбер үткән көне, 
Тик бәхет — шатлык китерсен. 

Күңел ап-ак йомшак булсын, 
Теләкләр гел актан булсын! 
Табыныбыз мулдан булып, 
Шау — гөр килеп гөрләп торсын!

Яңа ел төне 

Шампан очкыннары, салют белән 
Шаулап үтә Яңа ел төне. 
Яңа елда яңа өмет булып 
Куна йөзгә карлар бөртеге. 

Кушымта: 
Без җырлыйбыз, без биибез бүген, 
Безгә бүген Яңа ел килә! 
Шау-гөргә күмә, Яңа ел килә, 
Һәркемгә дә елмаеп көлә. 

Үткән белән, киткән хисләр белән, 
Саубыллаша Яңа ел төне. 
Дуслар, туганнар белән бергәләп, 
Бу төн үтә шаян-көлкеле. 

Чыршы үзе дә бик шат шикелле, 
Йолдызлар җемелдәп бииләр. 
Бу төнне һәркем ачып ишеген: 
-Әйдә, бәхетле ел, кил, — диләр.

Кадерле [кияү], кадерле [кәләш]!

Сезне чын күңелдән шушы матур көнегез белән котлыйм һәм бар изге теләкләремне Фәнис Яруллин сүзләре аша җиткерәсе килә:

«Язмыш сезнең тез астына китереп сукса - егылмас өчен якасына ябышыгыз.

Утларга салса - үзегез аннан да көчлерәк яныгыз, шулвакыт кызуын сизмәссез.

Суларга ташласа - күбек булып өскә күтәрелмәгез - асылташ булып төпкә батыгыз, ялтыравыгызны күреп чумып алырлар.

Тузан итеп һавага күтәрсә - яңгыр тамчыларына кушылып җиргә төшегез.

Карурманнарда адштырса - кояшка карап юл сайлагыз.

Ташлар белән бастырса - чишмәгә әверелеп иреккә ургыгыз.

Җиргә күмсә - орык шикелле тишеп чыгыгыз.

Җилкәннәрегезне җилләр екса - сөюегезне җилкән итеп күтәрегез.

Нинди генә очракта да җиңәргә өйрәнегез.

Көчле рухлылар гына максатка ирешә ала.

Түземлеләр генә бәхеткә лаек!»

Бәхетле булыгыз!
В начало    

Кадерле [кияү], кадерле [кәләш]!

Сез бүген Аллаһы Тәгалә каршында кылына торган иң гүзәл гамәл башкардыгыз.

Никах укыттыгыз.

Никах - ул кеше гомерендә бер генә була торган мәҗлес. Наках - ул туй түгел. Кеше тормышында туйлар берничә: бәби туе, законлы никахлашу, тормыш туе һәм соңгы туй. Ә мәҗлес, никах мәҗлесе ул кеше гомерендә бер генә була. Әйе, бер генә һәм кабатланмас изге мизгеллләр.

Сез әлеге мизгелдән башлап гаилә булып саналасыз, [кәләш] - [кияүнең хатыны, [кияү]- [кәләшнең] ире дигән яңа, гомерлек статус аласыз. Бүгенге көнегез бүтән бер кайчан да кабатланмас, кадерле көнегез.

Ышанмагыз әгәр сезгә бу көнне тормышыгыздагы иң матур, иң истәлекле көнегез дип тәбрик итсәләр. Бу алай түгел. Менә күрересез, ир белән хатын булып тәүге тапкыр икәүдән-икәү генә калып, бер берегезгә карап елмаюыгыз мәңге истә калыр, тиздән, Аллаһы боерса, нәниләрегез дөньяга туыр - бу да иң матур көн кебек булып тоелыр, нәниегез беренче кат елмаер, тәүге адымнарын ясар, "әннә", "әттә" дияр... , ...мәхәббәтләрен табарлар һ. б. һ.б

Һәм инде менә [кияү белән кәләшнең әти-әниләренең дә] иң бәхетле көннәре кебектер бүгенге көн. Шулай булгач сезне иң матур, иң бәхетле көннәрегезнең башы белән чын күңелдән котлыйм һәм бары тик бәхетле булуыгызны гына телим.

Ирләр көне диләр буген,
Булсын, әйдә, бәйрәмнәр .
Һәр гаиләдә, түр башында,
Урын булсын ирләргә!

Ирле йортта, тигез канат.
Каермагыз аларны,
Пар канатлар асларында,
Устерегез, баланы.

Әтиле йорт, куаныч ул.
Моны һәркем беләдер,
Әтиләр дә чынбарлыкны,
Тигезлектә курәдер.

Гомер юлы бик тиз утә,
Менэ шунысы, аяныч
Шул кыска гомерләр дә сез,
Булыгыз ла, таяныч.

Ирләр бит ул көчле затлар,
Тиеш безне сакларга.
Кирәк икән җаны белән,
Каралыктан акларга.

Ирләр бит ул гайләбезнең,
Учагын җылытучы.
Өйгә салкын җилләр керсә.
Җылытыр аның учы.

Алар безнең ихтирамлы,
Ихтибарлы кешеләр.
Бездән, хатын-кызлардан да ,
Алар шуны көтәләр.

Ирләр булгач яшәү рәхәт,
Нишләр идек аларсыз.
Ирләр ир булып калсыннар,
Ирләрсез донья жансыз.

Ирне ир иткән дә хатын,
Хур иткән дә хатын бит.
Шуңа күрә саклыйк ныграк,
Ирләребез алтын бит!

Чын ирләргә ихлас сокланам мин
Ай була бит алар аз сүзле.
Әйткән сүзен аткан уктай итә
Сөйләшкәндә дә уйчан йөзле.

Уфтанмый да, зарланмый да алар,
Ә сүзләре шундый ягымлы.
Мактанмый да, масаймый да алар
Күңелләре гел изге җанлы.

Тирән уйлы, төпле уйлы алар
Афарин дим шундый ирләргә.
Үргән оясында бөркет алар,
Бетмәс бәхет сөйгәннәренә.

Сүзнең иң кирәген әйтер алар,
Тормас кирәкмәсен сөйләнеп.
Кызу, ярсу булып алырлар да
Тиз үк куяр алар көйләнеп.

Хөрмәтләргә лаеклы андыйлар
Яратмый алар мактаганны.
Дөреслектән генә сүзен тезәр
Якын итмәс алдашканнарны.

Андыйларның хәләл җефете дә
Йөрәгендә саклый тогрылык.
Гүзәл парлар шундый матур алар,
Күз тимәсен диеп торырлык.

Үрнәк алсын иде бик күпләре
Донья матур шундыйлар белән
Көчле затлар, тормыш күрке бит сез,
Иһтирамлап башымны иям.